Περίληψη:
Το μάθημα της Φυσικής Αγωγής αποτελεί κύρια συνιστώσα της διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης όλων των παιδιών με αναπηρία ή μη. Στην παρούσα εργασία διερευνήθηκαν οι γνώσεις, στάσεις και αντιλήψεις των εκπαιδευτικών Παράλληλης Στήριξης και Φυσικής Αγωγής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σχετικά με τις μη ορατές αναπηρίες, όπως είναι το άσθμα, η επιληψία, η χρόνια κόπωση, ο διαβήτης, η διαταραχή μετατραυματικού άγχους, η αγοραφοβία/κοινωνική φοβία, η διπολική διαταραχή, η διαταραχή κινητικού συντονισμού και οι διαταραχές διατροφής. Τέλος, τα παιδιά με υψηλή ευφυΐα και οι μαθητές που τα ελληνικά είναι η δεύτερη γλώσσα τους, αποτελούν δυο ακόμα κατηγορίες άλλων ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, που μελετήθηκαν στην παρούσα εργασία. Αναλυτικότερα, διερευνήθηκαν οι στάσεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά, όπως το φύλο, η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και οι τίτλοι σπουδών. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθούν οι προθέσεις και οι στάσεις των εκπαιδευτικών Παράλληλης Στήριξης και Φυσικής Αγωγής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για τις μη ορατές αναπηρίες. Χρησιμοποιήθηκε η θεωρία της Σχεδιασμένης Συμπεριφοράς και οι παράγοντες που την αποτελούν, που είναι οι στάσεις, η πρόθεση, ο αντιλαμβανόμενος έλεγχος και η πραγματική συμπεριφορά. Οι συμμετέχοντες ήταν 120 εκπαιδευτικοί Φυσικής Αγωγής και Παράλληλης Στήριξης που διδάσκουν σε γενικά και ειδικά σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί συμπλήρωσαν ειδικά κατασκευασμένο ερωτηματολόγιο που εκτός από δημογραφικά στοιχεία περιλάμβανε ερωτήματα από το Planned Behavior Questionnaire (Tzorbatzoudis, 2005; Tzorbatzoudis & Emmanouilidou, 2005; Δουλεκρίδου και συν., 2010), το οποίο συλλέγει δεδομένα για τους παράγοντες της Θεωρίας της Σχεδιασμένης Συμπεριφοράς, με σκοπό να διερευνηθούν οι στάσεις και οι προθέσεις των εκπαιδευτικών, καθώς επίσης και να διαπιστωθεί αν οι στάσεις και οι προθέσεις επηρεάζονται από την εργασιακή εμπειρία και τους τίτλους σπουδών. Από τα ευρήματα φαίνεται ότι οι διαστάσεις της ΘΣΣ κινήθηκαν σε υψηλά επίπεδα. Επιπλέον φαίνεται να μη συσχετίζεται η προηγούμενη εργασιακή εμπειρία και η ακαδημαϊκή μόρφωση με την πρόθεση, τον αντιλαμβανόμενο έλεγχο και την πραγματική συμπεριφορά των συμμετεχόντων.
Λέξεις κλειδιά:
Θεωρία σχεδιασμένης συμπεριφοράς, στάσεις, μη ορατή αναπηρία, ένταξη
Abstract:
Physical Education is a key component of the education of all children with disabilities or not. In this thesis, the knowledge, attitudes, and perceptions of Primary Education Parallel Support and Physical Education teachers were investigated, regarding invisible disabilities, such as asthma, epilepsy, chronic fatigue, diabetes, post-traumatic stress disorder, agoraphobia / social phobia, bipolar disorder, motor coordination disorder, and eating disorders. Finally, children with high intelligence and students whose Greek is the second language, are two more categories of other special educational needs, which were studied in this paper. In more detail, this paper investigates the attitudes of teachers regarding their characteristics (such as gender, age, educational level, years of service, place of work, etc.). The purpose of this study was to investigate the attitudes of assistant teachers (AS) and physical education instructors (PE) in Primary Education, regarding invisible disabilities. 120 males and females who work in general and special schools participated. They completed a specially constructed questionnaire that in addition to demographic data included questions from the Planned Behavior Questionnaire, which collects data on the factors of The Theory of Planned Behavior, to investigate the attitudes and intentions of teachers, as well as to determine whether attitudes and intentions are influenced by work experience and qualifications. Results showed that there is a correlation between previous work experience and academic education with the intention, the perceived control, and the real behavior of the teachers, regarding the inclusion of students with invisible disabilities in the PE course.
Keywords:
Theory of planned behavior, attitudes, invisible disability, inclusion